Page 125 - Camiye Gidiyorum 2

3. Bölüm · 17. Ünite: Hz. Muhammed’in (s.a.s.) hayatı: Hicret

Hicret

Göç

Ahmed M. : “Memleketimi düşününce çok üzülüyo-
rum ve korkuyorum. Bombalar patladı ve evimiz yıkıldı.
Hiç paramız yoktu. Ne yemeğimiz vardı ne de elbiseleri-
miz. Annem, ablam ve kardeşlerimle ben bombalardan
kurtulduk, ama babam, yıkılan evimizin altında kaldı ve
hayatını kaybetti. Annem bir yolunu buldu, Türkiye’ye
sığındık. Önce Kilis’te mülteci kampında kaldık, sonra
Konya’ya taşındık. Ben ve kardeşlerim artık okula gidi-
yoruz. İnsanlar bize yardım ettiler ve yeniden hayatımızı
kurduk. Dünyada iyi insanların olması ne güzel.”

Narisara A. (25): “Memleketimi çok seviyorum.
Çok güzel sahillerimiz vardı. Her gün yüzmeye gider-
dik ve arkadaşlarımızla oynardık. Küçük bir otelimiz
vardı ve her ülkeden turistler geliyordu. Evimiz,
Tayland’da Khao Lak adasındaydı. Bir gün annem
taze yumurta almak için beni markete gönderdi.
Marketteyken gürültüler gelmeye başladı, ardından
insanlar çığlık atıyordu. Önce deprem, sonra da Tsu-
nami olmuştu. Evimiz ve otelimiz yıkılmıştı. Ben o
zamanlar 12 yaşındaydım. Her şey yok olmuştu. Bizi,
İngiltere’den gelen turistler evlerine, Londra’ya davet
ettiler. Bir süre misafir kaldık. Sonra Tsunami’den
yıkılan yerler imar edilince yeniden hayatımızı kur-
mak için adamıza geri döndük.” 2004 yılında Khao Lak adasında hasar gören oteller

Filiz Ö. (54): “Beş kardeşim vardı. Biz büyü-
dükçe, masraflarımız da artmıştı. Babam inşaat
ustasıydı, ama işleri iyi gitmiyordu. O nedenle
Almanya’ya gitti. Biraz çalışıp, para kazanıp geri
dönecekti. Fakat kasabamızda işsizlik, her yıl
daha da artmıştı. Üstelik artık beraber çalıştığı-
mız kimseler de kasabamızdan taşınmıştı. Üç yıl
sonra babam, kasabada çalışabileceği iş olmadı-
ğını anlayınca, Almanya’da kalmaya karar verdi.
Ve aynı sene bizi de Almanya’ya götürdü. Biz de
Stuttgart’ta yeni hayatımıza başladık. Taşındığı-
mızda ben 9 yaşındaydım.”

125